You liberate me

Kompletnie nie mam weny...jeszcze dodać do tego brak czasu to w ogóle porażka. Kiedyś dziwiłam się jak ktoś starszy ode mnie narzekał na życie i twierdził że chciałby być młodszy. Teraz już to rozumiem...kompletnie nie mam na nic czasu i jestem wyczerpana, na nic nie mam siły, najchętniej wróciłabym do przedszkola gdzie człowiek niczym się nie przejmuje i ma na wszystko...no...:P
Mam paręnaście imaginów napisanych do połowy i za cholerę nie potrafię ich dokończyć.
Dlatego dodaje krótkiego imagina, którego kiedyś napisałam na konkurs na http://imagine-with-1d.blogspot.com W sumie jest mój to chyba mogę nie? :) Zapraszam do czytania i komentowania...To naprawdę wiele dla mnie znaczy. Może niedługo wena powróci...

        _________________________________________________________________________



Leżałaś na środku polany obrośniętej czerwonymi makami, kołyszącymi się pod wpływem lekkiego, ciepłego wiatru. Odwróciłaś twarz w stronę słońca i przymknęłaś powieki delektując się każdą sekundą lata, lata, które miałaś nadzieję, nigdy się nie skończy.
Po chwili na twarzy poczułaś pierwszą kroplę deszczu i już miałaś uciekać żeby schować się w jakimś ustronnym miejscu, kiedy na twarzy poczułaś ten dotyk, jego duże, nagrzane dłonie na Twojej chłodnej od deszczu twarzy. Niepewnie odwróciłaś się w jego stronę i natychmiast tego pożałowałaś, ten hipnotyzujący wzrok, te zielone tęczówki wbijające się prosto w Ciebie, penetrując Cię od środka.
- Harry - wyszeptałaś próbując opanować drżenie w głosie, ale zabrzmiało to prawie jak jęk bólu, jak błagalne wołanie o pomoc.
- Już dobrze, nigdy więcej Cię nie skrzywdzę mała - odparł opanowanym głosem nie odrywając od Ciebie swojego spojrzenia. Dopiero po chwili zauważyłaś że rozpadało się na dobre i drobne krople wody powoli zmieniały się w niezłą ulewę. W tej chwili jednak Cię to nie obchodziło.
Harry objął Cię ramionami jakby chciał ochronić od deszczu, tak naprawdę ten uścisk oddzielał was od całego świata, bronił przed całym złem. Delikatny dotyk chłopaka prawie parzył Twoje zmarznięte ciało i zaczęłaś cała drżeć, zaskakując nie tylko chłopaka, ale i siebie.
- Już jestem przy Tobie - Harry przytulił Cię jeszcze mocniej, delikatnie łapiąc za podbródek i powoli go do siebie przyciągając.
Jego gorący oddech na twojej twarzy sprawił, że otumaniona kompletnie nie zauważyłaś że Twoje włosy są już całkiem przemoczone, że oboje jesteście cali mokrzy. Harry przytknął swoje wargi do Twoich czekając na reakcję. Wplątałaś palce w jego loki i z całej siły do siebie przyciągnęłaś. Już zapomniałaś jak to jest czuć to bijące od bliskiej Ci osoby ciepło, jak to jest czuć przyspieszony puls serca w piersi ukochanego. Chłopak zachłannie wpił się w Twoje usta, a ty odwzajemniłaś pocałunek spragniona go jak nigdy wcześniej. Wasze języki stworzyły jedność, niczym w jakimś szalonym tańcu. Szatyn zaczął delikatnie muskać ustami Twoją szyję. Oderwałaś się od chłopaka i tym razem to Ty świdrowałaś go wzrokiem.
- Obiecujesz że już zawsze przy mnie będziesz? 
- Kocham Cię i nie zostawię Cię do końca swojego życia, obiecuję. - odparł czule całując Cię w czoło. Po chwil wstał i biorąc Cię na ręce razem ze Tobą pobiegł pod altankę stojącą niedaleko. Pobiegł...w Waszą wspólną przyszłość...